Oturmuşum iskelede
sarmış keder

ve 

en çok da umut 

şarapnel parçaları geçiyor yanımdan,

kan damlıyor yanağıma.

Bir yandan, denizin tuzu vuruyor 

dalgaları acıtıyor ruhumu, 

buğulu çıkıyor kırgın sesim

tutuyorum çocuğumun elini.

Yana düşmüş elinde, 

kırık oyuncak parçası,

kapanmış gözleri

kırık düşler dolu diğer eli.

Sevindirmek istedim bir çocuğu,

yol olmak istedim umuda

yürüsün diye canlar yanımda.

Çocuklarını, masum, güzel...

direnen çocuklarını, 

katlederken çirkin suratları karanlığın,

bir mum olmak istedim, bir mum

kendiyle aydınlatan karanlığı..

Aydınlık vuruyor saçlarına,

batırmak istediğiniz o gün

doğuyor Suruç'dan.

İşte bu yüzden,

yollara düştüğü için gülmeyi bilen çocuklar,

ve ellerinde oyuncak taşırken

ölmeyi bilen çocuklar...

battığı yerden değil güneş,

doğacak, Çocukların gülen gözlerinden

20 Temmuz 2015