BAHÇEDE

Bakıp yüzüne, dursun istedi.

Ama hissetmedi bunu, oynuyordu elleri.

Biliyordu rahatsız, gözbebeklerinde kapı vardı.

Gidecek birazdan,

Ve tüm sorgularını da götürecek yanında

Kaybedecek ıssız delhizlerinde…

Bilmiyordu iki elle yaşamayı,

Bir eli garipserdi hep diğerini,

Bir gözü bakardı, ama görmezdi diğer gözü,

Ve her ayışığı girişinde koynuna

Çekilir, kuytusunda ağlardı.

Çökertirdi acıları, hüzünleri bir bir

En dibine yalnızlığının,

Sonra çıkardı gün ışığına

Belki de zil takar oynardı.

Süzgeçlerinden geçirirdi tüm duyguları

Kalburun altına hep o inerdi.

Rendeleyerek aşındırdığı yerleri

Takılırdı yalnızlığına,

Kapanırdı ıssızlığında odaya

Sadece kendiyle oynardı.

İstemezdi bir değen, dokunan

Kurduğu oyun bozulurdu.

Ve yine bir ay vakti,

Vururken yüzüne ayın şavkı

Belki aşka gelir, belki korkardı yalnızlığından,

Sabaha kalkar,

Akşam eve döndüğü şekle girerdi.

Tutunduğu dal değildi kırılan

Kırdığı daldı tutunduğu.

Görmeden ne ağacı ne meyvayı

Kırdığı dalla yaşar,

Dalını kırdığı ağaca küserdi…

Bir sabah uyandı yalnızlığına,

Koynunda kuru bir dal yatıyordu…